آیا من درجا می زنم ؟

 

ادامه دادن و امیدوار بودن، جوهر زندگی در روزهای سخت است.
وقتی همه‌چیز تاریک به نظر می‌رسد، امید نوری‌ست که راه را نشان می‌دهد.
ادامه دادن یعنی پذیرفتن درد، اما نایستادن در برابر آن.
امیدواری، قدرتی درونی‌ست که از دلِ ناامیدی برمی‌خیزد.
شاید مسیر دشوار باشد، اما هر قدم جلوتر، یعنی نزدیک‌تر شدن به فردای بهتر.
امید، انتخابی آگاهانه است؛ نه توهم، نه ساده‌لوحی.
کسی که ادامه می‌دهد، می‌داند که شکست پایان راه نیست.
ما زنده‌ایم، چون هنوز امیدی هست که ما را به جلو می‌راند.
ادامه دادن، نوعی مقاومتِ زیباست در برابر فراموشیِ رؤیاها.
و امید، شجاعتی‌ست که در دلِ تاریکی، به فردا لبخند می‌زند.