ظلم کردن به مردم یکی از ناپسندترین اعمالی است که در هر فرهنگ و دینی محکوم شده است.
ظالم با پایمال کردن حقوق دیگران، پایههای عدالت و انسانیت را سست میکند.
مردمی که مورد ظلم قرار میگیرند، دچار رنج، ناامیدی و خشم میشوند.
ظلم، اعتماد اجتماعی را از بین میبرد و باعث گسترش بیعدالتی در جامعه میشود.
ظلم از گناهان بزرگ شمرده شده و عذاب سختی برای آن وعده داده شده است.
هیچکس در برابر ظلم در امان نیست، زیرا اگر ظلم گسترش یابد، همه ممکن است قربانی شوند.
سکوت در برابر ظلم نیز نوعی همدستی با ظالم است و مسئولیت اخلاقی به همراه دارد.
انسانهای آزاده همواره در برابر ظلم ایستادگی میکنند و از مظلوم حمایت میکنند.
ظلم دیر یا زود گریبان ظالم را میگیرد، چرا که قانون الهی و انسانی بر عدالت استوار است.
در نهایت، تنها راه نجات جوامع از تباهی، پرهیز از ظلم و گسترش عدالت و مهربانی است.
- 04/03/01