ای هموطنِ مهربان ، تو چراغِ محبت در این سرزمینی .
دستانِ گرمت پناهگاهِ دلهای خسته است و نگاهِ پُرمهرت ، نوازشگرِ روحِ تنهایان
در سایه سارِ مهربانیت ، امید می روید و عشق به پرواز درمی آید .
تو با یک لبخند، جهان را به خانه های گرم تبدیل میکنی و با یک دلگرمی، بارِ غم را سبک میسازی.
ای گُلِ باغِ وطن، بوی عطرِ مهربانیت تا همیشه در قلبِ این خاک میماند . . .