غم و اندوه به خودی خود باعث افزایش ایمان نمی‌شود، بلکه نحوه برخورد فرد با این شرایط است که ایمان را تقویت یا تضعیف می‌کند. برخی در مواجهه با رنج‌ها به خدا پناه می‌برند و صبر پیشه می‌کنند که این می‌تواند به رشد روحی و ایمانی بینجامد. اما اگر اندوه به یأس و دوری از خدا منجر شود، نتیجه‌ای معکوس خواهد داشت. ایمان واقعی در گرو شناخت، توکل و تسلیم در برابر خداست، نه صرفاً تجربه رنج. آزمون‌های زندگی می‌توانند وسیله‌ای برای خودآگاهی و تقویت رابطه با خدا باشند، اما شرط کافی نیستند. در نهایت، این نگرش و انتخاب‌های انسان است که تعیین می‌کند دردها او را به خدا نزدیک یا از او دور کنند.
- 04/01/31