توافق و مذاکره دو رکن اساسی در حل اختلافات و پیشبرد روابط انسانی هستند.
گفتگوی سازنده : مذاکره با گفتگوی صادقانه آغاز میشود و اعتماد بین طرفین را تقویت میکند.
یافتن نقاط مشترک : تمرکز بر منافع مشترک، زمینه ساز توافق های پایدار است.
انعطاف پذیری : گاهی ( گذشت یا کوتاه آمدن ) هوشمندانه، راه را برای رسیدن به نتایج بهتر باز میکند.
حفظ احترام : حتی در اختلافات، احترام متقابل باعث میشود مذاکرات به بن بست نرسد.
راه حل های خلاقانه : گاهی راه حل ها خارج از چارچوب های معمول هستند و نیاز به خلاقیت دارند.
هدف نهایی : توافق باید منافع بلندمدت هر دو طرف را تأمین کند، نه فقط پیروزی موقت.
پایبندی به تعهدات : اجرای توافقات، اعتماد را حفظ میکند و همکاری های آینده را ممکن میسازد.
یادگیری از اختلافات : هر مذاکره ای درس هایی دارد که میتواند در آینده مفید باشد.
صلح و همکاری اغلب حاصل مذاکره هوشمندانه و تمایل به توافق است. 🤝
- 04/05/19