ایثار یعنی فدا کردن خوشی‌های خود برای خوشبختی دیگران. وقتی کسی از جان، زمان یا احساساتش می‌گذرد تا دیگری راحت‌تر زندگی کند، قلبش پر از مهربانی و عشق میشود. ایثار، زبان بی‌کلامی است که از عمق جان سرچشمه میگیرد و پیامش را فقط دل‌های پاک می‌فهمند. در لحظات سخت، ایثارگر مثل فرشته‌ای می‌ماند که نور امید را به دل‌ها می‌تاباند. وقتی کسی ایثار میکند، گویی دنیا به جای بهتری تبدیل میشود. حتی کوچک‌ترین حرکت ایثارگرانه، مثل دانه‌ای است که در دل زمین می‌افتد و باغی از محبت می‌روید. ایثار یعنی بخشیدن بدون انتظار، یعنی دوست داشتن خالصانه و بی‌دریغ. روح ایثارگر همیشه آرام و پر از شادی است چون می‌داند که بخشیدن، گرفتن بزرگی است. ایثار قلب را پاک میکند و زندگی را معنادارتر. در نهایت، ایثار زیباترین زبان انسانیت است که همه ما باید آن را یاد بگیریم و در زندگی‌مان جاری کنیم.
